Αυτό που ο βατόμουρο είναι συνήθως ονομάζεται "μούρο" δεν είναι πραγματικά ένα μούρο. Αυτός ο τύπος εμβρύου αναφέρεται ως συλλογικό είδος. Ένα λουλούδι βατόμουρου είναι ένα πολλαπλό παράσιτο, και γύρω από κάθε pistil σχηματίζεται ένα μικρό, ζουμερό φρούτο με ένα σπόρο μέσα. Το σύνολο αυτών των φρούτων, που συγκεντρώθηκαν, είναι το πολύ νόστιμο και αρωματικό βατόμουρο.
Συνδυασμένα drupes σχηματίζονται σε πολλά φυτά. Μερικοί από αυτούς, με το μπλε-μαύρο χρώμα τους, είναι τόσο παρόμοιοι με τα βατόμουρα που εισάγουν τους αμύητους στην αυταπάτη. Φυτά των οποίων τα φρούτα μοιάζουν με βατόμουρα συζητούνται σε αυτήν την ανασκόπηση.
Πίνακας περιεχομένων
Το μαύρο βατόμουρο μοιάζει με βατόμουρο
Αυτό το εργοστάσιο στους ρωσικούς κήπους είναι ακόμα εξωτικό. Στην εμφάνιση, είναι πράγματι εύκολο να συγχέεται με βατόμουρα: ένας θάμνος, με ακανθώδεις βλαστοί και φύλλα τυπικά για σμέουρα και βατόμουρα. Οι καρποί του μαύρου βατόμουρου όταν ωριμάζουν αλλάζουν χρώμα από ροζ, μέσα από σκούρο κόκκινο έως μαύρο. Και γεύση λίγο σαν βατόμουρα.
Και όμως υπάρχει μια διαφορά: κατά τη συλλογή, τα μαύρα drupes βατόμουρο απομακρύνονται εύκολα από το κρεβάτι φρούτων - σαν ένα δαχτύλι από το δάχτυλο. Ομοίως, το συνηθισμένο κόκκινο ή κίτρινο βατόμουρο συμπεριφέρεται. Στο βατόμουρο, όμως, η συγκομιδή συγκομίζεται μαζί με το φρούτο και το στέλεχος, επειδή τα drupes της αναπτύσσονται πυκνά μαζί με τη θέση τους.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, το φυτό αυτό άρχισε να εισάγεται στον πολιτισμό από τον N. Lonagwart. Στις ΗΠΑ, τα μαύρα σμέουρα έγιναν γρήγορα δημοφιλή. Μέσα από τις προσπάθειες των κτηνοτρόφων, οι ποικιλίες της Remontant εκτράφηκαν από το Οχάιο, το Evans, το Dundee, το Bristol.
Στη Ρωσία σήμερα καλλιεργούνται δύο ποικιλίες μαύρων σμέουρων: Cumberland και Coal.
Λουλούδι βατόμουρο
Αυτή είναι μια πολύ παλιά ποικιλία αμερικανικής επιλογής.Καταλήφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον D. Miller και μετακόμισε γρήγορα στην Ευρώπη. Μέχρι πρόσφατα, η Cumberland ήταν η μόνη μαύρη ποικιλία που ήταν γνωστή στη Ρωσία. Στους κήπους μας, έχει συνηθίσει λόγω της αναμφισβήτητης αξιοπρέπειας - υψηλή αντοχή στον παγετό (έως -30 ° C).
Το Cumberland σχηματίζει έναν ισχυρό θάμνο με μήκος βλαστών μέχρι τρία μέτρα. Τα γυρίσματα με ένα μεγάλο αριθμό αγκάθια, αυξάνονται από το είδος του μισά-εξάπλωση blackberry: αρχικά όρθια, αναπτύσσονται με τοξοειδή τρόπο όταν μεγαλώνουν. Οι κορυφές ταυτόχρονα, φθάνοντας στο έδαφος, είναι σε θέση να ριζώσουν. Ως εκ τούτου, Cumberland, αν και δεν δίνει ρίζες απογόνους, αλλά μπορεί να "περπατήσει" γύρω από την περιοχή.
Cumberland φαίνεται ιδιαίτερα διακοσμητικά το φθινόπωρο. Αυτή τη στιγμή, οι βλαστοί του γίνονται ένα εξωτικό γκρι μπλε χρώμα. Χάρη σε τέτοιες ιδιότητες, είναι δυνατό να σχηματιστεί ένα φράχτη από το Cumberland, το οποίο θα είναι τόσο "νόστιμο", όσο και όμορφο και αξιόπιστο.
Raspberry Ember
Η παράδοση των Αμερικανών κτηνοτρόφων ανέλαβε τους Ρώσους επιστήμονες από το Ινστιτούτο ΚηπουρικήςΣιβηρία. Ποικιλία Ugolek εισήχθη πρόσφατα και συνιστάται για καλλιέργεια στην περιοχή από την Ουράλια προς την Άπω Ανατολή.
Ο θάμνος βατόμουρου, ο οποίος ονομάζεται κάρβουνο, είναι πιο συμπαγής από την Cumberland's. Οι πυροβολισμοί δεν γεμίζουν τόσο έντονα, κατά μέσο όρο 2,3 μέτρα μήκος, μισό violon. Ετήσια βλεφαρίδες πράσινου χρώματος με γαλαζωπή άνθηση. Μπιενάλε - καφέ-γκρι.
Οι καρποί του σμέουρου Ember μικρό, 1,8-2 γραμμάρια. Σε καλές συνθήκες, η ποικιλία δίνει περίπου 8 κιλά ανά θάμνο. Μέχρι τη στιγμή της ωρίμανσης, το κάρβουνο θεωρείται μέτριο νωρίς, η συγκομιδή δίνει περισσότερο ή λιγότερο φιλικό - μέσα σε δύο εβδομάδες.
Σοβαρά πλεονεκτήματα της ποικιλίας είναι η υψηλή χειμωνιάτικη ανθεκτικότητα και η αντοχή στις ασθένειες.
Berry Mulberry
Juicy μουριάς μοιάζει πολύ με τους καρπούς του βατόμουρου κήπο. Το ίδιο ελαφρώς επιμήκη σχήμα, το ίδιο μοβ-μαύρο χρώμα. Είναι αλήθεια ότι αυτό το φυτό δεν είναι μόνο μαύρο, αλλά και λευκό. Και όμως είναι μαύρη μουριά που συχνά καλλιεργείται για φαγητό (είναι δέντρο μουριάς).
Μπορείτε να συγχέουμε μούρο με βατόμουρο μόνο κοιτάζοντας τα φρούτα.Η γεύση της είναι εντελώς διαφορετική, σε αντίθεση με οτιδήποτε, πολύ γλυκιά, με ασυνήθιστο άρωμα και επίγευση. Και η μορφολογία του φυτού είναι αρκετά διαφορετική. Αυτό δεν είναι θάμνος, αλλά ένα ψηλό δέντρο (έως 20 μέτρα), μερικές φορές αυξάνεται σε αρκετούς κορμούς. Για την ευκολία της καλλιέργειας, η καλλιεργημένη μουριά είναι διαμορφωμένη με 1,5-μ. Shtamb - στην περίπτωση αυτή δεν ξεπερνά τα 4 μέτρα.
Από τα πιο δημοφιλή μουριές μπορεί να παρατηρηθεί μια ενδιαφέρουσα ποικιλία Shell N150. Το όνομα προέρχεται από την πρώτη συλλαβή της λέξης "μουριά" και τα αρχικά του δημιουργού της ποικιλίας Leonid Ilyich Prokazin. Οι καρποί αυτού του φυτού έχουν εξαιρετική γεύση και φτάνουν σε μήκος 5,5 εκ. Η πλάκα Shelley είναι γιγαντιαία, μήκους 0,5.
Η μαύρη καρδιά είναι πολύ θερμοφιλική. Στη Ρωσία, καλλιεργείται στον Βόρειο Καύκασο και στην περιοχή Κάτω Βόλγα, όπου βρίσκεται συχνά σε άγρια μορφή. Παραδόξως, στη μεσαία ζώνη, ο μουριάς καλλιεργείται μερικές φορές με μεγάλη επιτυχία.
Mulberry Darkie
Για το κλίμα της κεντρικής περιοχής μπορεί να είναι κατάλληλη ποικιλία Darkie. Πολύ ευχάριστη γεύση, ελαφρώς όξινα φρούτα Οι γυναίκες με σκουρόχρωμες επιδερμίδες έχουν μήκος 3 cm και ωριμάζουν πολύ νωρίς. Ήδη τον Ιούνιο, μπορείτε να δοκιμάσετε την πρώτη συγκομιδή.Και η απόδοση αυτού του φυτού ευχαριστεί την καρδιά του κηπουρού - συλλέγονται 0,5 κιλά μουριά από κάθε μέτρο γεμάτου καρπούς.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της ποικιλίας είναι ο υψηλός βαθμός προσαρμογής στο κρύο και το μικρό καλοκαίρι. Mulberry Darkie αποκατασταθεί αρκετά εύκολα όταν παγιδεύουν βλαστούς. Αυτό συμβάλλει σε ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του φυτού - μια τάση να τρέξει πάνω. Με ένα πρόωρο κρύο snap, το ωριμασμένο τμήμα του κλάδου σχηματίζει ένα στρώμα διαχωρισμού φελλού, απορρίπτοντας το υποεξαγόμενο μέρος, όπως την ουρά της σαύρας.
Ωστόσο, οι πολύ σοβαρές και παρατεταμένες παγετοί έχουν κακή επίδραση στην παραγωγικότητα. Ως εκ τούτου, είναι καλύτερο να ασφαλίσετε το Darkie με καταφύγιο. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να το διαμορφώσετε έτσι ώστε το ύψος του στεφάνου να μην υπερβαίνει τα δύο μέτρα και με την εμφάνιση του κρύου καιρού, να συνδέσετε το φυτό με spunbond σε διάφορα στρώματα.
Φυτό Berry Laconos
Εξαιρετικά σπάνια στα γεωγραφικά πλάτη μας, ένα φυτό που εκπλήσσει με εξωτικά στελέχη. Τα τεμαχισμένα ζουμερά μαύρα φρούτα σε μακριές "κούπες" μοιάζουν με βατόμουρα.
Αυτό το βότανο είναι φυτό της οικογένειας Phytolacca, αρχικά από τη Βόρεια Αμερική. Πολυετές, που παράγει ετησίως αρκετούς παχιούς μίσχους, μέχρι 1,5 μέτρα. Μεγάλες όρθιες ταξιανθίες των λακώνων εμφανίζονται στα τέλη Μαΐου και αόριστα μοιάζουν με την ανθοφορία των υάκινθων. Πολλά πράσινα-ροζ λουλούδια δίνουν στο φυτό μια πολύ διακοσμητική εμφάνιση.
Οι καρποί του λακωνικού καρπού ωριμάζουν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Μέχρι αυτή τη στιγμή, το γόνιμο γίνεται κόκκινο χρώμα και στο φόντο του τα μαύρα "βατόμουρα" φαίνονται εκπληκτικά εντυπωσιακά. Ο χυμός αυτού του φυτού έχει πλούσιο πυκνό κόκκινο χρώμα.
Όπως είπε ο Παράκελλος, "όλα είναι δηλητήριο και όλα είναι φάρμακα". Ο Λακόνος, πράγματι, αναγνωρίστηκε ως ένα δηλητηριώδες φυτό. Επιτρέψτε σε παιδιά ή έγκυες γυναίκες να γιορτάσουν με μαύρα μούρα σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατη. Και οι ενήλικες πρέπει να τα αντιμετωπίζουν με μεγάλη προσοχή. Πολλές περιπτώσεις σοβαρών καρδιακών αρρυθμιών που σχετίζονται με τη χρήση λακωνικού τύπου περιγράφονται.
Και όμως μπορείτε να προσπαθήσετε να βρείτε πρακτική εφαρμογή για αυτό το ενδιαφέρον εργοστάσιο. Η παραδοσιακή ιατρική γνωρίζει τη συνταγή από τις ρίζες της lacunosa, η οποία μπορεί να ανακουφίσει τους ρευματικούς πόνους.
Συστατικά:
- 0,5 φλιτζάνια ριζών Laconosa.
- 1 φλιτζάνι φυτικό έλαιο ή κηροζίνη.
Κόψτε τις ρίζες, ανακατέψτε με τη βάση και επιμείνετε σε σκοτεινό μέρος για δέκα ημέρες. Το εργαλείο που προκύπτει για να τρίβετε τις αρθρώσεις των αρθρώσεων.
Στη λίστα των μούρων, παρόμοια με βατόμουρα, θα μπορούσε να αναφερθεί η άνοιξη. Για παράδειγμα, πολύ δημοφιλείς ποικιλίες Loganberry, Taberri ή Michurinsky Progress. Αλλά emalin είναι ακόμα σχεδόν ένα βατόμουρο, ένα προϊόν της υβριδισμού. Επομένως αξίζει μια εντελώς ξεχωριστή συζήτηση.
Ευχαριστώ για το άρθρο! Χάρη σε αυτήν, βρήκα το όνομα του αγνώστου στο χώρο του φυτού - το μούρο Λάκωνος. Και ο φτωχός Gugule δεν μπόρεσε να πάρει τις εικόνες.
Ευχαριστώ ξανά! 🙂